Le fabuleux destin d’Amélie Poulain

Amélie is een gevoelige jonge vrouw die zich na de bizarre dood van haar moeder heeft teruggetrokken in een breekbare wereld waarin de kleinste genoegens van het grootste belang zijn.
De film is 20 jaar na de première opnieuw uitgebracht. Het FHL draaide “Amélie” eerder met  succes op 4 april 2002 in ‘t Poelhuys . Nu is ze opgepoetst en gedigitaliseerd te zien op het grote doek in Floralis.

Zo geniet Amélie er van om het gestolde karamellaagje op de crème brûlée door te prikken met het puntje van haar lepel. Gedurende de hele film worden personages geïntroduceerd aan de hand van opsommingen van dergelijke voorkeuren en aversies. Vooral in de adembenemende opening wordt de kijker overspoeld met een stroom aan grappige futiliteiten en wetenswaardigheden. Aartsromanticus Jeunet creëert een wereld waarin lot en toeval onlosmakelijk verbonden zijn, en waarin kleine oorzaken grote gevolgen hebben. Op de dag dat ze op de radio hoort dat Lady Di is verongelukt in een Parijse tunnel besluit Amélie om het noodlot te tarten: ze gaat zich inzetten om op hoogst eigenzinnige wijze allerlei mensen te helpen, daarmee haar eigen hunkering naar liefde onderdrukkend. De oproep om het leven te omarmen werd door Jeunet dermate origineel, speels en meeslepend verpakt dat zelfs de grootste cynicus zich ervoor gewonnen zou moeten geven.

De soundtrack “Les Jours Tristes” van Neil Hannon en gearrangeerd en uitgevoerd door Yann Tiersen werd wereldberoemd en wordt nog veel gedraaid.

“Het verdient lef om alle cynisme overboord te gooien. Amélie komt daar heel goed mee weg.” (Volkskrant).
“Pierre Jeunet leverde met eerdere producties als La Cité des Enfants Perdus (The City of Lost Children) al geweldig werk af, maar heeft met Amélie zijn beste film tot nu toe gemaakt. Een modern meesterwerk waar menig ijskoud hart voor zal smelten.” (Alles over Film)