Nomadland

Na de economische ondergang van haar bedrijf op het platteland van Nevada gaat Fern (Frances McDormand) met een bus op pad om de wereld te verkennen als een moderne nomade. In Nomadland, de derde speelfilm van Chloé Zhao, spelen echte nomaden Linda May, Swankie en Bob Wells de mentoren en vrienden die Fern steunen tijdens haar ontdekking van het Amerikaanse westen.

Ferns echtgenoot is overleden, de mijn waar hij werkte is gesloten, het stadje waar ze woonde en werkte als inval schooljuf, werd opgedoekt. Sindsdien woont ze in een aftands wit busje. Trots en vastberaden timmert ze eigenhandig plankjes en deurtjes om haar campertje bewoonbaar te maken. Of ze dakloos is, wil een oud-leerling van Fern weten als ze haar bij toeval tegenkomt. ‘Nee’, zegt ze stellig. ‘Huisloos. Maar dat is wat anders.’Fern is niet het type dat bij de pakken gaat neerzitten. We volgen haar dwars door het westen van Amerika als losvast (seizoens)werkster van baan(tje) naar baan(tje). Het landschap is ruig, wild en onverbiddelijk maar bij tijden ook schitterend, rustgevend en uitdagend; net als het leven van Fren en de haar mede nomaden…
Nomadland is de winnaar van twee Golden Globes: voor Beste Film (Drama) en voor Beste Regisseur (Chloé Zhao).

Nomadland, genomineerd voor zes oscars, is een diep ontroerende roadmovie. (Trouw)
De film is gebaseerd op het non-fictieboek Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century. Een aantal ‘nomaden’ uit het boek speelt zichzelf, Fern is een bedacht personage. Vaak is haar rol die van aangever: door te luisteren naar de levensverhalen van de echte rondreizenden geeft zij hun letterlijk een stem. (de Volkskrant)