My Favourite Cake

Op het eerste gezicht zou deze romance over de eenzame, zeventigjarige Mahin, die dertig jaar na het overlijden van haar man besluit dat het anders moet, zich overal af kunnen spelen. Na een middag theedrinken met haar babbelende vriendinnen gaat ze eropuit om te proberen het geluk een handje te helpen.

Mahin (70) woont alleen in Teheran sinds haar man is overleden en haar dochter naar Europa is vertrokken. Na weer een middag thee te hebben gedronken met haar vriendinnen, besluit ze haar eenzame routine te doorbreken en nieuw leven in haar liefdesleven te blazen. In haar zoektocht naar een vrijgezelle man keert ze terug naar plekken uit haar verleden en mijmert ze over de gelukkige jaren die ze in vrijheid heeft doorgebracht. Mahin hangt rond in in het park waar ze dapper een jonge vrouw te hulp schiet die in conflict is met de zedenpolitie vanwege een incorrect gedragen hoofddoek, in een chique koffieshop van het hotel, en uiteindelijk in een bescheiden restaurant waar voedselbonnen voor gepensioneerden worden ingewisseld. Daar ontmoet ze Faramarz, een bescheiden en vriendelijke alleenstaande man van haar leeftijd. Hij is taxichauffeur en veteraan en heeft net als Mahin een onafhankelijke geest: hij kreeg problemen met de autoriteiten omdat hij een muziekinstrument bespeelde in een bruiloftsband. Mahin stelt zich open voor een nieuwe romance en nodigt Faramarz uit in haar appartement om haar favoriete taart voor hem te bakken. Het wordt onverwachte, onvergetelijke avond…

“Een glimlach in de regen. In Iran bemoeit de overheid zich met alles. Dus een filmmaker die een eerlijk en ontroerend verhaal over gewone mensen vertelt, komt in de problemen.” (Filmkrant)
“Ingetogen Iraans drama houdt met eenvoud eenvoudig de aandacht vast.” (FilmTotaal)
“Als je bedenkt dat alleenstaande ouderen misschien wel tot de trouwste bezoekers van de filmtheaters behoren, is het opvallend hoe zelden zij zichzelf terugzien op het scherm. Alleen al daarom is My Favourite Cake een welkome uitzondering.” (Trouw)