Solas
Antonio Dechent
Carlos Álvarez-Nóvoa
María Galiana
“Je ruikt naar man”, zegt de onsympathieke vader vanaf het ziekenhuisbed tegen zijn vrouw, die al tientallen jaren gewend is aan zijn barse opmerkingen.
De man heeft overigens wel gelijk, want zijn vrouw is tijdelijk ingetrokken bij hun dochter en heeft een sympathieke buurman ontmoet. De dochter moet niets van haar vader hebben. Hij was altijd dronken en sloeg haar in het dorp dat zij is ontvlucht. Een succes is dat echter niet geworden: ze is armlastig, verslaafd aan de drank en zwanger van een proleet die er niet over piekert zijn verantwoordelijkheid te nemen. Allemaal geen zaken waarmee je met je moeder gezellig kan bijpraten. Moeder heeft meer in de gaten dan ze laat merken, maar blijft gewoon dapper haar echtgenoot bezoeken, breit kleertjes voor de baby van de behandelende geneesheer, wacht tot vader beter is en vertrekt weer met hem naar het dorp.
“Een mooie film, zonder pretentie, die gevoelig hout snijdt.” (Volkskrant)