Tsotsi

Zuid-Afrika is een van de gewelddadigste landen ter wereld. In de arme buurten wordt geweld met gelatenheid bestreden, in de rijkere buurten met op afstand bedienbaar hekwerk en particuliere beveiliging.

In Tsotsi illustreert de openingsscène de onontkoombaarheid van dat geweld op heftige wijze, als we zien hoe een clubje jonge criminelen in een volle metro een oudere man vermoordt om wat geld dat hij niet af wil geven. De kille moordenaar kennen we alleen bij zijn bijnaam, Tsotsi, wat in de straattaal van de townships van Johannesburg zoiets als ‘tuig’ betekent. Even later, na een bloederige caféruzie met zijn maten, steelt Tsotsi een auto van welgestelde zwarten, om erachter te komen dat er een baby op de achterbank ligt. Hij begrijpt al snel dat hij niet de aangewezen persoon is om voor het wurm te zorgen en dwingt een jonge moeder uit de buurt om het kind te voeden. Het is het begin van een verwijdering tussen Tsotsi en zijn vrienden én een begin van inzicht en verlangen naar een ander bestaan. Bij zijn pogingen iets goed te maken, zijn nieuwe confrontaties onontkoombaar.

Tsotsi won de Oscar voor Beste Buitenlandstalige film.

“Gavin Hood drenkt de township in een schilderachtige, gouden gloed die een surrealistisch tintje aan het geheel geeft, alsof het allemaal te erg is om echt waar te zijn” (Trouw)